دوستایی که بودنشون یه سعادت بزرگه... آدمایی که وقتی کنارمون هستن لحظه هامون نمیگذرن به روزمرگی, به قول سعدی بزرگ "بی دوست زندگی ذوقی چنان ندارد " ...
آدمایی که حتی بایه ساعت بودنشون میتونن درسای بزرگی بهت بدن .
انگار که یه پله بالاتر ازتو وایسادن و بامهربونی دستتو میگیرن و بالا میکشنت ... با هم صحبتیشون انگار که به هم نشینی خدا میری و هرچند قدمی کوچیک به کمال وجودی نزدیک تر میشی ...
بودن اینجور آدما تو زندگی تک تکمون بدون شک یه نعمته, کسایی که کنارشون بزرگ میشیم و رشدمیکنیم ...
میتونیم ازدنیای قشنگی که باقلبمون حسش کردیم باهاشون حرف بزنیم ,حرفایی که این روزا گفتنش به هرکسی آسون نیست ...
یه مدت که ازکنارت دوربشن باز تونبودشون هم انگار حرفای تازه دارن واست, درس تازه و نگاه تازه میدن بهت ...
این روزایی که میگذرن به خاطر بودن یکی ازهمین آدما شکرگزارم ...
و نشونه هایی که هرروز و هرروز پررنگ تر تو زندگی نشون داده میشن ...
واقعا همینطوره منم دقیقا ی همچین دوستی دارم