- شهر هرت جایی است که رنگهای رنگین کمان مکروهند و رنگ سیاه مستحب.
- شهر هرت جایی است که اول ازدواج می کنند بعد همدیگر رو میشناسند.
- شهر هرت جایی است که بهشتش زیر پای مادرانی است که حقی از زندگی و فرزند و همسر ندارند..
- شهر هرت جایی است که درختها علل اصلی ترافیک اند و بریده می شوند تا ماشینها راحت تر برانند.
- شهر هرت جایی است که کودکان زاده می شوند تا عقده های پدرها و مادرهاشان را درمان کنند.
- شهر هرت جایی است که شوهر ها انگشتر الماس برای زنانشان می خرند اما حوصله 5 دقیقه قدم زدن با آنهارا ندارند.
- شهر هرت جایی است که با میلیاردها پول بعد از ماهها فقط می توان برای مردم مصیبت دیده، چند چادر برپا کرد.
- شهر هرت جایی است که خنده نشان از جلف بودن دارد.
- شهر هرت جایی است که مردم سوار تاکسی می شن زود برسن سر کار تا کار کنن وپول تاکسیشونو در بیارن.
- شهر هرت جاییه که نصف مردمش زیر خط فقرن اما سریال های تلویزیونی رو توی کاخها می سازن.
- شهر هرت جایی است که گریه محترم و خنده محکومه.
- شهر هرت جایی است که وطن هرگز مفهومی نداره و باعث ننگه پس میریم ترکیه و دبی و اروپا و آمریکا و ........ رو آباد میکنیم.
- شهر هرت جایی است که هرگز آنچه را بلدی نباید به دیگری بیاموزی.
- شهر هرت جایی است که وقتی می ری مدرسه کیفتو می گردن مبادا آینه داشته باشی.
- شهر هرت جایی است که دوست داشتن و دوست داشته شدن احمقانه، ابلهانه و ... است.
- شهر هرت جایی است که توی فرودگاه برادر و پدرتو می تونی ببوسی اما همسرتو نه ....
- شهر هرت جایی است که وقتی از دختر می پرسن می خوای با این آقا زندگی کنی می گه: نمی دونم هر چی بابام بگه.
- شهر هرت جایی است که وقتی می خوای ازدواج کنی 500 نفر رو دعوت می کنی و شام میدی تا برن و از بدی و زشتی و نفهمی و بی کلاسی تو کلی حرف بزنن.
- شهر هرت جایی است که مردمش پولشان را توی چاه میریزن و دعا میکنن که خدا آنها را از فقر نجات بده...
- شهر هرت جایی است که به بعضی از بی سوادها میگن پروفسور.
- شهر هرت جایی است که در آن دلال و دزد به مهندس و دکتر فخر میفروشند.
- شهر هرت جایی است که مردگان مقدسند و از زنده ها محترمترند.
شهر هرت جایی است که ...........
روزهای آخر اردی بهشت را هورت می کشم...
چقدر زیبایی میهمان این روزهایم شده است ؛اصلا اردی بهشت ها همیشه برایم زیبا بوده اند اما این بار ... زیباتر از همیشه
چقدر رنگ این روزها را دوست دارم و چقدر بی تاب می شوم گاهی ...
نگاهم را دوخته ام انتهای آسمان ... چقدر خوب می شود اگر خدا را ببینم و آن جا در حجم بی پایان زیبایی اش غرق شوم و به راستی که تنها , تنهای تنها خودش می داند وسعت دوست داشتنم را...
این بار اگر ببینمش به او خواهم گفت ...
به او خواهم گفت وقتی که نبود شاید هم بهتر باشد بگویم وقتی که نمی دیدمش چقدر چقدر چقدر ....
به او از روزهای زیبای زندگی ام خواهم گفت, از همین روزها , همین روزهای گرم پر ازاحساس...همین روزهای دوست داشتن های بی پرده ...
...
آسمان این روز هایم آبی آبی ست و درختان این حوالی سبز سبزند و آدم های قصه ی من مهربان مهربان و من چقدر همه این ها را دوست دارم ...چقدر دوستشان دارم .
یک ساله پیش مثل امروز این وبلاگ ساخته شد
یادش به خیر
اون روزای اردی بهشته پارسال اینجا هوا خیلی گرم تر بود ...
اون روزا گذشتن و من الان ترم 6 ام
ترم 6 آمار
دانشگاه فردوسی
با کلی خاطرات رنگارنگ
اون روزا گذشتن اما هنوز روزهای زیادی برای زندگی کردن باقی مونده ...
یه چیزایی عوض شدن
یه چیزایی هم نه
وشاید من هم پشت بلاتکلیفی اون روز ها و سکوت این روزها ..... عوض شده باشم .
زندگیمو دوست دارم
باهمه ی وجودم بهش عشق می ورزم
واز همه چیز راضی ام
سعی می کنم یاد بگیرم که باید گاهی بگذرم و گاهی پافشاری کنم
یاد بگیرم اگه ایمان باشه همه چیزه این زندگی لذت بخشه
می دونین چرا ؟؟
چون اون کسی که باید باشه هست
و شاید دیگه بودن یا نبودن خیلی چیزا وخیلی کسا زیاد مهم نباشه
مهم حس زیبای خوشبخت بودنه و من این روزا همه ی سعی ام شده احساس این خوشبختی...
....
خدای مهربونم ازت ممنونم به خاطر تمام داشته ها و نداشته هام ...
ببخش اگه گاهی یادم میره
ببخش اگه فراموش می کنم
ببخش اگه زیادی چشامو باز می کنم
و همینطور ببخش اگه خیلی وقتا چشامو بستم
و بدون همیشه با همه ی احساسم عاشقت بودم و دوست داشتم ودارم اما گاهی ...