یک ساله پیش مثل امروز این وبلاگ ساخته شد
یادش به خیر
اون روزای اردی بهشته پارسال اینجا هوا خیلی گرم تر بود ...
اون روزا گذشتن و من الان ترم 6 ام
ترم 6 آمار
دانشگاه فردوسی
با کلی خاطرات رنگارنگ
اون روزا گذشتن اما هنوز روزهای زیادی برای زندگی کردن باقی مونده ...
یه چیزایی عوض شدن
یه چیزایی هم نه
وشاید من هم پشت بلاتکلیفی اون روز ها و سکوت این روزها ..... عوض شده باشم .
زندگیمو دوست دارم
باهمه ی وجودم بهش عشق می ورزم
واز همه چیز راضی ام
سعی می کنم یاد بگیرم که باید گاهی بگذرم و گاهی پافشاری کنم
یاد بگیرم اگه ایمان باشه همه چیزه این زندگی لذت بخشه
می دونین چرا ؟؟
چون اون کسی که باید باشه هست
و شاید دیگه بودن یا نبودن خیلی چیزا وخیلی کسا زیاد مهم نباشه
مهم حس زیبای خوشبخت بودنه و من این روزا همه ی سعی ام شده احساس این خوشبختی...
....
خدای مهربونم ازت ممنونم به خاطر تمام داشته ها و نداشته هام ...
ببخش اگه گاهی یادم میره
ببخش اگه فراموش می کنم
ببخش اگه زیادی چشامو باز می کنم
و همینطور ببخش اگه خیلی وقتا چشامو بستم
و بدون همیشه با همه ی احساسم عاشقت بودم و دوست داشتم ودارم اما گاهی ...
امید دارم همیشه شاد باشی و ای کاش هات روبه آینده باشه نه گذشته
وایییییییییییی مبارکه دوسی
وبلاگ توام مثل من اردیبهشتیه
قربونت برم دلم واست تنگ شده بود