گاهی ُ چقدر دلگیر میشوم !

خیلی سخته روز و شبتو به امید شنیدن بهترین خبرا یا لااقل خبرای بهتر بگذرونی اما هیچ خبری ازشون نشه .

خیلی سخته دلت تو سینه واسه هزارمین بار بشکنه و هیچ شونه ای نشه تکیه گاه گریه هات ...

سخته چشات بشن پر اشک و فقط تلاش کنی اشکات رسواگرت نباشن ... ناامید باشی اما دائم به خودت تلقین کنی همه چیز درست میشه و حق ندارم ناامید باشم...

خیلی سخته رنگ روزات بیشترین تغییری که پیدا میکنه تو طیف تیره ترین ها باشه ...

چقدر سخته که نفس کشیدن برات سخت شه و فقط بخوای بزنی زیر هق هق گریه ... اما نشه ُ نتونی فقط چون باید مواظب اطرافت باشی ............

چقدر سخته که اطرافت هیچ کسیو نبینی که مثه خودت  فکر کنه ُ مثه خودت ببینه ُ مثه خودت بخنده ...درکت کنه. و چقدر سخت تره حس کنی اون کسایی که مثه خودت فکر میکردن... تنهات گذاشتن .

... امروز حالم اونطور که باید باشه نیست ُ اونطور که دلم میخواد نیست ...چقد دلم میخواد امروز برم حرم

وقتی با خودم فکر میکنم می بینم وااای که چقد از روزای عمرمو فقط گذروندم ... فقط گذروندم ُ و چقدر سخت میشه که تو دنیای خودتم خیلی چیزا دست خودت نیست ... حتی دنیای من که خیلی کوچیکه ُ دنیایی که ترجیح دادم خیلی وقتا  پر بشه از تنهایی و نمی دونم انگار تو تنهایی آدما بازم چیزایی هست که باید فقط اسمشو گذاشت جبر ... وای که این حال و روز چقدر گریه داره... چقدر گریه داره .

...

...

... و من اشک می ریزم به وسعت تمام تنهایی ها